Vodden en flarden........

• 
  

Precies op de zevende van de zevende viel het nieuwe boek van Edmund de Waal in mijn postbus - een cadeautje aan mijzelf. Ik las zijn drie vorige boeken met groot ontzag.  Het eerste over de geschiedenis van het porselein. De volgende twee indrukwekkende verhalen over een familiegeschiedenis, die tegelijkertijd ook wereldgeschiedenis is. Daarnaast is hij een heel bijzondere keramist. Heb grote bewondering voor zijn  werk. Zijn nieuwste boek "an Archive" - prachtig vormgegeven - een juweeltje. Geen nieuw verhaal - meer een opnieuw archiveren van zijn archieven. Het boek is klaar. De keramiek roept. Waarheen met 10 jaar geraadpleegde archieven, boeken, paperassen, verhalen. Archiveren is als lijstjes maken. Dus een nieuw notebook met weer een lijstje.

Vertrek naar Frankrijk. Lijstjes maken. Wat moet mee en wat kan weg. Familie, kringloop, afvalstation. Lijstjes, lijstjes, lijstjes van lijstjes. 

Het oude huis - je nieuwe thuis. Gebladderde verf,  krassen in muren, behang op behang.  Jaren en jaren oud stof in gaten en kieren. Vage krabbels op een balk of een deur. Geen andere betekenis, dan dat ze er waren. Het huis is verlaten en tegelijk levend - een omvangrijk archief van vorige bewoners. Met iedere stap gum je wat uit. Jouw nieuwe start breekt iets van het oude, maar voegt tegelijkertijd ook weer iets nieuw toe. Nieuwe lijstjes ....

Opnieuw in- en opruimen. Wat op ooghoogte, wat elders. De rest naar zolder - uit het zicht, maar niet uit je gedachten. Ook mijn zolder staat vol - rijen grote, goed ingelijste foto's, een omvangrijk familiearchief, laden met tekeningen, een verzameling fototassen.....  Meegenomen om geen andere reden, dan dat het destijds nog niet weg mocht. Misschien  nog eens.....Je kunt nooit weten.......Met die foto's heb ik nog steeds een emotionele band. Dan een verjaardag, een feestje.  Terug- en vooruitkijken... Luiken klappen onverwacht open, herinneringen tuimelen over elkaar......goede en slechte. Mag je met 81 vergeten? 

 

Herinneringen zijn als archieven, hebben geen vanzelfsprekende ordening. Een labyrint van vodden en flarden. Een brief, een foto, een paar woorden in een kantlijn. Als scherven van potten in een oud landschap. Je pakt ze op,  je voelt de betekenis.  Eens...toen... wat....door wie. Lijstjes, lijstjes.......nieuwe verhalen.

Ik volg Edmund de Waal op Insta. Regelmatig schrijft hij een nieuwe posting. Altijd schoonheid, altijd interessant, altijd met diepgang, Een soort dagopening nieuwe stijl. Stof tot overpeinzen...Ik wil meer ruimte in mijn hoofd. Ruimte om vooruit te denken. Vooruit denken, vooruit leven. De rest - het is geschiedenis., voorbij, onveranderbaar, passé. Weg doen en vergeten. Eens moet ik daar toch echt mee beginnen.