LA DOUCE OP LEEFTIJD

  Het is zomertijd! Aprilletje zoet was heel wispelturig met best veel zon, onstuimige winden en veel regen, heel veel regen. Alle waterbassins zijn  weer gevuld. De kreken  zijn bijna wilde rivieren. De waterval in het dorp is woest. De Orb zelf stroomt sneller dan anders. Boven het bassin overvol of verwacht men nog veel meer regen? Terwijl ik in Namibië was, werd mijn auto weer bijna als nieuw - 4 jaar Frankrijk vakkundig  ontdeukt. N u kan ik weer opnieuw beginnen. Met al die verraderlijke stenen muurtjes zijn d eukjes en krassen nauwelijks te vermijden. Om mijn behouden thuiskomst te vieren wat mooi Japans papier besteld. Helaas die beloning kreeg een akelig staartje. Terwijl de zending keurig bij de post op mij lag te wachten, wisten mondiale oplichters zich daar tussen te wringen en ik - eens blond  - trapte er in. Van suikerzoet tot super intimiderend - ik deed wat ze vroegen. De volgende dag de bank snel in actie. Voorlopig rust! Maar daarmee was h...

5 jaar lang er ieder jaar weer naar uitgekeken - wilde asperges - en dan opeens heb je ze bijna onder je voeten. En dan meteen ook een hele bos. Het is een goed aspergejaar zei mijn groenteboer. Daar zal het aan gelegen hebben. Niets schillen of koken. Heerlijk knapperig zo uit het knuistje. Eigenlijk ben ik helemaal geen wildfoerageerder. In de kleine dorpen in de omgeving zijn er meerdere mensen, die (bij gebrek aan ander werk) hier proberen een boterham mee te verdienen. Ze maken dan zelf de heerlijkste pesto's van daslook of wilde venkel. Kanstanjepaté, kruidenazijn, bijzondere sappen. Bij elkaar een  buitenaards en spannend assortiment. Wel eens klaproossap gedronken? Ik bespaar me dus meestal het bukken en laat aan hun de nering. Nog even en dan barsten in de kleine dorpen in de vallei de gezellige lente-, zomer, herfst- en kastanjemarkten los. Kleine, vaak wat alternatieve marktjes - soms met een beetje c offeeshopgeurtje. Altijd sfeervol en reuze gezellig. Heel locaal met e...

Zo'n  70 jaar geleden kampeerde ik met mijn ouders in het Parijse Bois de Boulogne. 's Ochtends in de rij voor de croissantjes. Voor ons een paar rasechte Rotterdammers, kennelijk voor het eerst over de grens. "en die rare taal dat zei hier spreken......ah joh over een paar dagen praat je het zelf mee..". Helaas zo eenvoudig was echt niet. Mijn stokoude schoolfrans was aardig roestig, maar gelukkig net genoeg voor de eerste start. Al doende leert men, maar wel een stuk makkelijker als  er al een klein bodempje taal aanwezig is. In Nl word je van de wieg tot het graf verzorgd en ontzorgd. Zet je voeten over de grens....welkom in de echte wereld. Emigreren vraagt stapels paperassen en aan jou om die bij elkaar te verzamelen. In Frankrijk heb je voor alles -tig formulieren nodig en weinig gaat nog digitaal. In de Franse bureaucratie waad je door stroop, was de eerste waarschuwing. Ontvangst op het locale belastingkantoor - beambte in vale rode shorts, een leuke zestiger....

Wat doe jij deze zomer.....rondom oudjaar zomaar een vraag onder vrienden. Ehhh...ik....ik aarzelde. Ja, eigenlijk zou ik wel weer naar Frankrijk willen. Maar een gite....wil ik iets leuks, dan moet ik me nu al vastleggen. En wat als het erg tegenvalt.....Frankrijk.....maar waarom koop je daar geen huis? Voor een krats heb je daar al een aardig optrekje. Nee joh, ben je gek - een tweede huis...ik...nooit en te nimmer. Ik kocht dus uiteindelijk wel een huis en na 3 maanden belde ik in Amsterdam de makelaar.....Dit was april 2021. Ik was 76 en besloot te emigreren. Op 15 dec.'20 had ik de sleutels gekregen en meteen het huis betrokken. Na twee weken acclimatiseren opeens pittige vorst - nat hout in een belabberde houtkachel - winterkamperen in  eigen huis. Bovendien moest er meteen verbouwd worden, dus de hele dag stonden er ramen en deuren open. Maar ik had mijn Nespresso en mijn elektrische deken - mijn overlevingspakket. Half maart  terug naar NL  voor de COVID...