Wilde pesto in een potje.....

5 jaar lang er ieder jaar weer naar uitgekeken - wilde asperges - en dan opeens heb je ze bijna onder je voeten. En dan meteen ook een hele bos. Het is een goed aspergejaar zei mijn groenteboer. Daar zal het aan gelegen hebben. Niets schillen of koken. Heerlijk knapperig zo uit het knuistje. Eigenlijk ben ik helemaal geen wildfoerageerder. In de kleine dorpen in de omgeving zijn er meerdere mensen, die (bij gebrek aan ander werk) hier proberen een boterham mee te verdienen. Ze maken dan zelf de heerlijkste pesto's van daslook of wilde venkel. Kanstanjepaté, kruidenazijn, bijzondere sappen. Bij elkaar een  buitenaards en spannend assortiment. Wel eens klaproossap gedronken? Ik bespaar me dus meestal het bukken en laat aan hun de nering.

Nog even en dan barsten in de kleine dorpen in de vallei de gezellige lente-, zomer, herfst- en kastanjemarkten los. Kleine, vaak wat alternatieve marktjes - soms met een beetje coffeeshopgeurtje. Altijd sfeervol en reuze gezellig. Heel locaal met een paar foodtrucks, allerlei verschillende tafels waar je de lekkerste thuisgemaakte producten kunt kopen, bio-brood, tweedehands kleding en brocante, soms zelfs een  kapper. En natuurlijke altijd live locale muziek - pop, rock of franse chansons - met liefde gespeeld en gezongen en nooit met een al te sterk volume. Een paar lange tafels waar je kunt aanschuiven, iedereen praat met iedereen. Met de nodige locale wijn gaat dit vanzelf een heel stuk makkelijker. Kinderen van alle leeftijden - babies, tieners, maar nooit geklier en geschreeuw. Franse kinderen weten nog altijd hoe zich in gezelschap te gedragen. Een interessante collectie asbakhonden. Vrijwel alles is mogelijk.

Ik blijf en uurtje of twee, niet langer. Dan naar huis met een mand vol van die buitenbokse heerlijkheden. Maar eerst nog het lekkerste sorbet-ijs dat je ooit proefde. Ieder zijn eigen manier om buiten de gebaande wegen te foerageren.