Col de Pailhères.....

Auch leise Kunst wirkt ....zomaar een zin op Facebook. Met één klap terug in mijn Spaanse avontuur van de afgelopen dagen. Startpunt Bilbao - Guggenheim. Een imposant gebouw van Frank Gehry. Ook als je niet van kunst houdt een bezoek waard. Binnen de vaste collectie - voor mij feest. Zoveel werk van mijn  helden dat ik lang niet zag. Maar ook de wisselende exposities - stuk voor stuk pakkend. Na 6 uur bezoek moe en voldaan. Klaar voor de volgende etappe.

Pamplona - aan de huizen mooie houten Baskische veranda's, gezellige kroegen en heerlijke pincho's, ook in je eentje en zonder bier of wijn. In de Franse Pyreneeën is het veel te koud, verder dus in Spanje - de N206.  Een formidabele weg, nog wat opgefleurd met links of rechts van de weg een afsteker - gewoon gokken. Een mooi dorp, uitdagend gravel - als je er heen kunt, kan je ook terug. Altijd prachtige vergezichten. Laatste idee voor het naar huis rijden - de Col de Pailhères, 2001m. Bedachtzaam kruipen omhoog, smalle weg met een behoorlijk  aantal haarspeldbochten. Dan de mist in  - stond niet op mijn lijstje. Het vriest! Mijn adem stokt - langzaam doemt op uit de mist berijpte  bomen. Wat een imponerende rust en stilte. Zoveel emotie! Wat en waarom raakt mij dit zo diep. Auch leise Kunst wirkt....

De laatste weken waren niet makkelijk - het lijf staakt, toch eerder dan ik had verwacht De benen willen niet meer zoveel lopen, de trap regelmatig een behoorlijke marteling. Nee geen gezeur - kiezen op elkaar en doorgaan, zoals je altijd hebt gedaan. Was het maar zo eenvoudig. Deze vage witte bomen - de stilte en schoonheid  - een nieuwe weg.....nieuwe moed en inspiratie? 

Oud worden is niet voor sissies - Merel Streep op Facebook. Wat een dame!!! Die blik in de spiegel laat mij helemaal koud. Wat het voor mij vooral zwaar maakt, is de onzekerheid. Alleen ben je toch altijd extra kwetsbaar. Meer en meer wordt duidelijk dat het begin van de laatste fase is aangebroken. Niet bij de pakken neerzitten, laat het je niet overkomen, zelf de regie houden - een nieuw pad uitstippelen. Minder lopen betekent een nieuwe daginhoud,  maar waar? Vorig jaar was ik om deze tijd ook in de Pyreneeën - een oude boerderij met een fenomenaal uitzicht. Net als nu gaven de bergen rust en kracht. Ook daar kon ik nauwelijks lopen - te stijl en het pad te onherbergzaam. Genoten en als extra heel veel inspiratie. Buiten onder de boom veel groot werk kunnen maken. Doorgaan dus!

Een beeld begint zich af te tekenen hoe ik deze nieuwe periode wil ingaan. Een ander huis - geheel plain-pied. Leefkeuken, atelier en slaapkamer - ca. 90m2. Hoge plafonds en ramen. Heel veel licht. Bovenverdieping mooi voor gasten. Op de vloer liefst kale planken of tomettes - simpel. Geen zwembad, geen luxe. Naast de voordeur een bank,  geen drempel. Wil net zoals vroeger hout binnen rijden met de kruiwagen. En binnen mijn grootste wens - weer een Finse massief spekstenen houtkachel - ca. 2000kg, 1x per 24 uur stoken. Er bestaat geen betere warmte, zeker niet voor oude botten. Ardèche, Aveyron, Ariège, Cevennes - in ieder geval een wijds uitzicht met bergen. Bij een dorp of toch maar beter ergens alleen? De vrijheid mijn eigen leven te leven.Wispelturig, tegenstrijdig, inconsequent, maar nooit rechtlijnig -  jezelf zijn heeft zijn prijs.......