LA DOUCE OP LEEFTIJD

Auch leise Kunst wirkt .... zomaar een zin op Facebook. Met één klap terug in mijn Spaanse avontuur van de afgelopen dagen. Startpunt Bilbao - Guggenheim. Een imposant gebouw van Frank Gehry. Ook als je niet van kunst houdt een bezoek waard. Binnen de vaste collectie - voor mij feest. Zoveel werk van mijn  helden dat ik lang niet zag. Maar ook de wisselende exposities - stuk voor stuk pakkend. Na 6 uur bezoek moe en voldaan. Klaar voor de volgende etappe. Pamplona - aan de huizen mooie houten Baskische veranda's, gezellige kroegen en heerlijke pincho's, ook in je eentje en zonder bier of wijn. In de Franse Pyreneeën is het veel te koud, verder dus in Spanje - de N206.  Een formidabele weg, nog wat opgefleurd met links of rechts van de weg een afsteker - gewoon gokken. E en mooi dorp, uitdagend gravel -  a ls je er heen kunt, kan je ook terug.  Altijd prachtige vergezichten. Laatste idee voor het naar huis rijden - de Col de Pailhères, 2001m. ...

  Je zocht in Frankrijk naar een huis. Je vond het, je kocht het, je kreeg de sleutels. Verhuiswagen uitgeladen, meubels op zijn plek. Verbouwd wat je wilde verbouwen. Hard gewerkt en genoten. familie en vrienden enthousiast, de droom gerealiseerd. Het paleis was klaar! En dan..... Ik geniet van het franse leven, van mijn huis en mijn tuin. Was in jaren niet zo gezond en toch....Bij mij begint het weer te jeuken. Koos ik verkeerd, deed ik iets fout,. ...Niet zeuren. Je bent nu oud, Het is mooi zo! Hier gekomen om meer sober te leven. Amsterdam was superchique en prachtig, maar al dat gelikte, het paste me niet. Terug naar een oud huis met al zijn charme en gebreken. Maar deed ik ook dit weer te perfect? Moet zo'n verandering in meerdere stappen....was de breuk de eerste keer niet groot genoeg? In die 5 jaar hier ben ik behoorlijk veranderd. Geniet meer dan ooit van het gewone alledaagse, van een goed leven is mij goed genoeg. De storm in mijn  hoofd wil  niet gaan liggen....

  Keurig blauwgelakte teennagels op de rand van een zwembad in het zuiden van België - op weg naar La Douce! Een herinnering op FB van 6 jaar geleden. Die ochtend mijn expositie in Arti afgebroken. Een indrukwekkend einde van een onverwachte carrière - van genoten en tot op de bodem leeggedronken. Een jaar gewerkt aan deze expo, veel technische en praktische problemen. En vooral veel twijfels - hoeveel kwetsbaarheid kan je, mag je, durf je te tonen. Het sluitstuk van een verhaal, waar ik 15 jaar eerder mee was begonnen..... Na de lunch auto gepakt en weggereden. Klaar met het oude, benieuwd naar wat komt...... Een fijne gite in de Pyreneeën, eerste kennismaking met de Hérault, huis zoeken, COVID en nu al bijna 5 jaar hier genesteld. Natuurlijk fotografeer ik nog altijd, maar nu "what you see is what you get". Geen andere bedoelingen of betekenissen. Ik schrijf, lees, knutsel, schilder wat en probeer te tekenen. Vergis je niet, als je in zo'n klein gehucht gaat wonen, moet...

Precies op de zevende van de zevende viel het nieuwe boek van Edmund de Waal in mijn postbus - een cadeautje aan mijzelf. Ik las zijn drie vorige boeken met groot ontzag.  Het eerste over de geschiedenis van het porselein. De volgende twee indrukwekkende verhalen over een familiegeschiedenis, die tegelijkertijd ook wereldgeschiedenis is. Daarnaast is hij een heel bijzondere keramist. Heb grote bewondering voor zijn  werk. Zijn nieuwste boek "an Archive" - prachtig vormgegeven - een juweeltje. Geen nieuw verhaal - meer een opnieuw archiveren van zijn archieven. Het boek is klaar. De keramiek roept. Waarheen met 10 jaar geraadpleegde archieven, boeken, paperassen, verhalen. Archiveren is als lijstjes maken. Dus een nieuw notebook met weer een lijstje. Vertrek naar Frankrijk. Lijstjes maken. Wat moet mee en wat kan weg. Familie, kringloop, afvalstation. Lijstjes, lijstjes, lijstjes van lijstjes.  Het oude huis - je nieuwe thuis. G ebladderde verf,   krass...

 Je hoort wel dat de babyboomers - geboren tussen '50 en '70 - de beste kansen hadden op een succesvol en gelukkig leven. Ik ben van voor die tijd. Toen de boomers begonnen met feesten, was ik net bezig een bedrijf en een gezin te stichten. Maar toch.... Vandaag is het 57 jaar geleden dat ik in Rotterdam mijn bull kreeg - Drs. Sociale Wetenschappen. Over twee weken op 30 juni 21 jaar geleden dat ik in Groningen de kunstacademie succesvol afsloot. Twee mooie opleidingen, twee gouden kansen, beide ten volle benut. De eerste vooral financieel. Als academicus en  ambtenaar - toen nog een zekere baan voor het leven - meteen een goedkope hypotheek en voldoende salaris om het bedrijf van mijn echtgenoot mee te financieren.......nu nog naast mijn AOW een minipensioentje. De academie leverde inhoud, scherpte mijn  oog en gaf mij de kans jaren lang fantastische foto's te maken en daarvoor veel en ver te kunnen reizen. Tussen de twee episodes een fotostudio, een kunstgalerie en een ...

  Twee dagen geleden moest ik nachts om 2.00 mijn bed uit. Naar beneden om mijn degelijke, maar erg zware trapje naar boven te slepen. De rookmelder, die kortgeleden nog van een superkwaliteit batterij was voorzien, was zeer luidruchtig aan het piepen. Heb hem van het plafond gerukt. Weet niet wat gevaarlijker voor me is - de rook of in de nacht met zware trappen sjouwen. Weer naar beneden brengen laat ik in ieder geval aan een sterke bezoeker over. Je bent toch wel voorzichtig zei een 10 jaar jongere vriendin op 1200 km afstand. Natuurlijk! Ik doe alles om zo fit mogelijk te blijven. Voor mijzelf, maar ook voor dit soort ongewenste verrassingen.  Volgens mijn physio-mevrouw is mijn lijf nog lang geen 80, maar we lachen samen om het hardst als een oefening toch niet meer blijkt te lukken. Oud worden is niet voor doetjes en alleen met heel veel humor nog een beetje te pruimen. We worden allemaal dagelijks ouder. Heel gewoon,  dat doen we vanaf onze geboorte. ...