LA DOUCE OP LEEFTIJD

  Twee dagen geleden moest ik nachts om 2.00 mijn bed uit. Naar beneden om mijn degelijke, maar erg zware trapje naar boven te slepen. De rookmelder, die kortgeleden nog van een superkwaliteit batterij was voorzien, was zeer luidruchtig aan het piepen. Heb hem van het plafond gerukt. Weet niet wat gevaarlijker voor me is - de rook of in de nacht met zware trappen sjouwen. Weer naar beneden brengen laat ik in ieder geval aan een sterke bezoeker over. Je bent toch wel voorzichtig zei een 10 jaar jongere vriendin op 1200 km afstand. Natuurlijk! Ik doe alles om zo fit mogelijk te blijven. Voor mijzelf, maar ook voor dit soort ongewenste verrassingen.  Volgens mijn physio-mevrouw is mijn lijf nog lang geen 80, maar we lachen samen om het hardst als een oefening toch niet meer blijkt te lukken. Oud worden is niet voor doetjes en alleen met heel veel humor nog een beetje te pruimen. We worden allemaal dagelijks ouder. Heel gewoon,  dat doen we vanaf onze geboorte. ...

Het is momenteel goed kersen eten  in de Vallei van de Orb en voor 6 euro de kg laat je ze natuurlijk niet hangen. Maar niet alleen kersen, ook aardbeien bij de vleet en op de markt al de eerste abrikozen. Nog wel Spaans, maar dat wordt nu wel snel anders. Genoeg abrikozenbloesem gezien dit voorjaar en geen vorst om het feestje alsnog te bederven. Het doosje dat mijn groentenvriend me wekelijks langs brengt, wordt met de week weer voller. Nog altijd asperges, ook doperwtjes en tuinbonen. Een  krop sla, waar ik een week van kan  eten, verse uien en een flinke bos platte peterselie. En natuurlijk als bonus een citroen uit de tuin van zijn zus en eitjes van de kippen van de buurvrouw. Alles van hier boven in het dorp. Localer kan  je het niet krijgen. Alles bio, dus gezonder ook niet. En mochten deze heerlijkheden toch niet voldoende zijn, dan is er natuurlijk altijd de markt. Gedeeltelijk overdekt met een slager, visboer en heerlijke oesters. Ritueel voor de dinsdagoch...

Het leven is een feest, maar die slingers....dat is aan jou. Als je alleen woont best een klus. Als buitenbeentje/eigenheimer heb ik geen groot sociaal netwerk. Iedere dag dus zelf de trap op met hamer en spijkers. Maar er zijn van die dagen....het liefst 24 uur lang met je hoofd onder je kussen. Komen er vrienden langs en ook nog mooi weer, kan je samen de Caroux op. Met elkaar genieten van al dat prachtige, iedere dag groener wordende groen - een wandeling als door een sprookje. Dan samen kokkerellen en eten, nog mensen voor koffie? Laat die slingers maar even hangen.   Een babbeltruc, de franse fiscus, een  printer die niet wil printen. Waar heb ik dat ding voor. Oneindig gepruts - aan/uit - nieuwe software. Resultaat no nada. Te zwaar voor het raam, dus laat maar ff. Mijn imposante cardioloog was heel tevreden met mijn hart. Maar ik niet met mijn cardioloog. Franse arrogante artsen - één van de weinige dingen, die ik nog niet kan pruimen. Nu eerst een jaar r...

  Het is zomertijd! Aprilletje zoet was heel wispelturig met best veel zon, onstuimige winden en veel regen, heel veel regen. Alle waterbassins zijn  weer gevuld. De kreken  zijn bijna wilde rivieren. De waterval in het dorp is woest. De Orb zelf stroomt sneller dan anders. Boven het bassin overvol of verwacht men nog veel meer regen? Terwijl ik in Namibië was, werd mijn auto weer bijna als nieuw - 4 jaar Frankrijk vakkundig  ontdeukt. N u kan ik weer opnieuw beginnen. Met al die verraderlijke stenen muurtjes zijn d eukjes en krassen nauwelijks te vermijden. Om mijn behouden thuiskomst te vieren wat mooi Japans papier besteld. Helaas die beloning kreeg een akelig staartje. Terwijl de zending keurig bij de post op mij lag te wachten, wisten mondiale oplichters zich daar tussen te wringen en ik - eens blond  - trapte er in. Van suikerzoet tot super intimiderend - ik deed wat ze vroegen. De volgende dag de bank snel in actie. Voorlopig rust! Maar daarmee was h...

5 jaar lang er ieder jaar weer naar uitgekeken - wilde asperges - en dan opeens heb je ze bijna onder je voeten. En dan meteen ook een hele bos. Het is een goed aspergejaar zei mijn groenteboer. Daar zal het aan gelegen hebben. Niets schillen of koken. Heerlijk knapperig zo uit het knuistje. Eigenlijk ben ik helemaal geen wildfoerageerder. In de kleine dorpen in de omgeving zijn er meerdere mensen, die (bij gebrek aan ander werk) hier proberen een boterham mee te verdienen. Ze maken dan zelf de heerlijkste pesto's van daslook of wilde venkel. Kanstanjepaté, kruidenazijn, bijzondere sappen. Bij elkaar een  buitenaards en spannend assortiment. Wel eens klaproossap gedronken? Ik bespaar me dus meestal het bukken en laat aan hun de nering. Nog even en dan barsten in de kleine dorpen in de vallei de gezellige lente-, zomer, herfst- en kastanjemarkten los. Kleine, vaak wat alternatieve marktjes - soms met een beetje c offeeshopgeurtje. Altijd sfeervol en reuze gezellig. Heel locaal met e...

Zo'n  70 jaar geleden kampeerde ik met mijn ouders in het Parijse Bois de Boulogne. 's Ochtends in de rij voor de croissantjes. Voor ons een paar rasechte Rotterdammers, kennelijk voor het eerst over de grens. "en die rare taal dat zei hier spreken......ah joh over een paar dagen praat je het zelf mee..". Helaas zo eenvoudig was echt niet. Mijn stokoude schoolfrans was aardig roestig, maar gelukkig net genoeg voor de eerste start. Al doende leert men, maar wel een stuk makkelijker als  er al een klein bodempje taal aanwezig is. In Nl word je van de wieg tot het graf verzorgd en ontzorgd. Zet je voeten over de grens....welkom in de echte wereld. Emigreren vraagt stapels paperassen en aan jou om die bij elkaar te verzamelen. In Frankrijk heb je voor alles -tig formulieren nodig en weinig gaat nog digitaal. In de Franse bureaucratie waad je door stroop, was de eerste waarschuwing. Ontvangst op het locale belastingkantoor - beambte in vale rode shorts, een leuke zestiger....