Posts

Soms moet het gewoon even......

Afbeelding
  Keurig blauwgelakte teennagels op de rand van een zwembad in het zuiden van België - op weg naar La Douce! Een herinnering op FB van 6 jaar geleden. Die ochtend mijn expositie in Arti afgebroken. Een indrukwekkend einde van een onverwachte carrière - van genoten en tot op de bodem leeggedronken. Een jaar gewerkt aan deze expo, veel technische en praktische problemen. En vooral veel twijfels - hoeveel kwetsbaarheid kan je, mag je, durf je te tonen. Het sluitstuk van een verhaal, waar ik 15 jaar eerder mee was begonnen..... Na de lunch auto gepakt en weggereden. Klaar met het oude, benieuwd naar wat komt...... Een fijne gite in de Pyreneeën, eerste kennismaking met de Hérault, huis zoeken, COVID en nu al bijna 5 jaar hier genesteld. Natuurlijk fotografeer ik nog altijd, maar nu "what you see is what you get". Geen andere bedoelingen of betekenissen. Ik schrijf, lees, knutsel, schilder wat en probeer te tekenen. Vergis je niet, als je in zo'n klein gehucht gaat wonen, moet...

Vodden en flarden........

Afbeelding
Precies op de zevende van de zevende viel het nieuwe boek van Edmund de Waal in mijn postbus - een cadeautje aan mijzelf. Ik las zijn drie vorige boeken met groot ontzag.  Het eerste over de geschiedenis van het porselein. De volgende twee indrukwekkende verhalen over een familiegeschiedenis, die tegelijkertijd ook wereldgeschiedenis is. Daarnaast is hij een heel bijzondere keramist. Heb grote bewondering voor zijn  werk. Zijn nieuwste boek "an Archive" - prachtig vormgegeven - een juweeltje. Geen nieuw verhaal - meer een opnieuw archiveren van zijn archieven. Het boek is klaar. De keramiek roept. Waarheen met 10 jaar geraadpleegde archieven, boeken, paperassen, verhalen. Archiveren is als lijstjes maken. Dus een nieuw notebook met weer een lijstje. Vertrek naar Frankrijk. Lijstjes maken. Wat moet mee en wat kan weg. Familie, kringloop, afvalstation. Lijstjes, lijstjes, lijstjes van lijstjes.  Het oude huis - je nieuwe thuis. G ebladderde verf,   krass...

What a life!!!

Afbeelding
 Je hoort wel dat de babyboomers - geboren tussen '50 en '70 - de beste kansen hadden op een succesvol en gelukkig leven. Ik ben van voor die tijd. Toen de boomers begonnen met feesten, was ik net bezig een bedrijf en een gezin te stichten. Maar toch.... Vandaag is het 57 jaar geleden dat ik in Rotterdam mijn bull kreeg - Drs. Sociale Wetenschappen. Over twee weken op 30 juni 21 jaar geleden dat ik in Groningen de kunstacademie succesvol afsloot. Twee mooie opleidingen, twee gouden kansen, beide ten volle benut. De eerste vooral financieel. Als academicus en  ambtenaar - toen nog een zekere baan voor het leven - meteen een goedkope hypotheek en voldoende salaris om het bedrijf van mijn echtgenoot mee te financieren.......nu nog naast mijn AOW een minipensioentje. De academie leverde inhoud, scherpte mijn  oog en gaf mij de kans jaren lang fantastische foto's te maken en daarvoor veel en ver te kunnen reizen. Tussen de twee episodes een fotostudio, een kunstgalerie en een ...

Oud worden is niet voor doetjes......

Afbeelding
  Twee dagen geleden moest ik nachts om 2.00 mijn bed uit. Naar beneden om mijn degelijke, maar erg zware trapje naar boven te slepen. De rookmelder, die kortgeleden nog van een superkwaliteit batterij was voorzien, was zeer luidruchtig aan het piepen. Heb hem van het plafond gerukt. Weet niet wat gevaarlijker voor me is - de rook of in de nacht met zware trappen sjouwen. Weer naar beneden brengen laat ik in ieder geval aan een sterke bezoeker over. Je bent toch wel voorzichtig zei een 10 jaar jongere vriendin op 1200 km afstand. Natuurlijk! Ik doe alles om zo fit mogelijk te blijven. Voor mijzelf, maar ook voor dit soort ongewenste verrassingen.  Volgens mijn physio-mevrouw is mijn lijf nog lang geen 80, maar we lachen samen om het hardst als een oefening toch niet meer blijkt te lukken. Oud worden is niet voor doetjes en alleen met heel veel humor nog een beetje te pruimen. We worden allemaal dagelijks ouder. Heel gewoon,  dat doen we vanaf onze geboorte. ...

Het is goed kersen eten.....

Afbeelding
Het is momenteel goed kersen eten  in de Vallei van de Orb en voor 6 euro de kg laat je ze natuurlijk niet hangen. Maar niet alleen kersen, ook aardbeien bij de vleet en op de markt al de eerste abrikozen. Nog wel Spaans, maar dat wordt nu wel snel anders. Genoeg abrikozenbloesem gezien dit voorjaar en geen vorst om het feestje alsnog te bederven. Het doosje dat mijn groentenvriend me wekelijks langs brengt, wordt met de week weer voller. Nog altijd asperges, ook doperwtjes en tuinbonen. Een  krop sla, waar ik een week van kan  eten, verse uien en een flinke bos platte peterselie. En natuurlijk als bonus een citroen uit de tuin van zijn zus en eitjes van de kippen van de buurvrouw. Alles van hier boven in het dorp. Localer kan  je het niet krijgen. Alles bio, dus gezonder ook niet. En mochten deze heerlijkheden toch niet voldoende zijn, dan is er natuurlijk altijd de markt. Gedeeltelijk overdekt met een slager, visboer en heerlijke oesters. Ritueel voor de dinsdagoch...

Het groent en het groeit.....

Afbeelding
Het leven is een feest, maar die slingers....dat is aan jou. Als je alleen woont best een klus. Als buitenbeentje/eigenheimer heb ik geen groot sociaal netwerk. Iedere dag dus zelf de trap op met hamer en spijkers. Maar er zijn van die dagen....het liefst 24 uur lang met je hoofd onder je kussen. Komen er vrienden langs en ook nog mooi weer, kan je samen de Caroux op. Met elkaar genieten van al dat prachtige, iedere dag groener wordende groen - een wandeling als door een sprookje. Dan samen kokkerellen en eten, nog mensen voor koffie? Laat die slingers maar even hangen.   Een babbeltruc, de franse fiscus, een  printer die niet wil printen. Waar heb ik dat ding voor. Oneindig gepruts - aan/uit - nieuwe software. Resultaat no nada. Te zwaar voor het raam, dus laat maar ff. Mijn imposante cardioloog was heel tevreden met mijn hart. Maar ik niet met mijn cardioloog. Franse arrogante artsen - één van de weinige dingen, die ik nog niet kan pruimen. Nu eerst een jaar r...

APRIL LOVE.

Afbeelding
  Het is zomertijd! Aprilletje zoet was heel wispelturig met best veel zon, onstuimige winden en veel regen, heel veel regen. Alle waterbassins zijn  weer gevuld. De kreken  zijn bijna wilde rivieren. De waterval in het dorp is woest. De Orb zelf stroomt sneller dan anders. Boven het bassin overvol of verwacht men nog veel meer regen? Terwijl ik in Namibië was, werd mijn auto weer bijna als nieuw - 4 jaar Frankrijk vakkundig  ontdeukt. N u kan ik weer opnieuw beginnen. Met al die verraderlijke stenen muurtjes zijn d eukjes en krassen nauwelijks te vermijden. Om mijn behouden thuiskomst te vieren wat mooi Japans papier besteld. Helaas die beloning kreeg een akelig staartje. Terwijl de zending keurig bij de post op mij lag te wachten, wisten mondiale oplichters zich daar tussen te wringen en ik - eens blond  - trapte er in. Van suikerzoet tot super intimiderend - ik deed wat ze vroegen. De volgende dag de bank snel in actie. Voorlopig rust! Maar daarmee was h...